ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Δεν ξέρω τι μέρα είναι, έχει χαθεί η αίσθηση του χρόνου μετά το συμβάν. Πρέπει να καταγράψω ότι είδα και θυμάμαι από εκείνη τη μέρα, τότε που όλα άλλαξαν.

Ο Κυριάκος εδώ και δέκα χρόνια είχε αναλάβει ένα από τα πιο σημαντικά πόστα στο τμήμα αλληλογραφίας της οργάνωσης «Ένα μικρό θαύμα». Ήταν υπεύθυνος για την παραλαβή και την ταξινόμηση των πάρα πολλών επιστολών που έφταναν καθημερινά στα γραφεία τους. Στο προσωπικό του γραφείο υπήρχαν τα ράφια της ταξινόμησης και το γραφείο που ήταν πάντα γεμάτο. Με...

«Στο τέλος πάντα βρίσκεις την αρχή. Μπορεί όχι για σένα αλλά για κάτι που θα μείνει ακόμα και όταν εσύ θα έχεις φύγει»

Ο Γεράλδιος του Βαουμεμπεργκ, μέλος του Τάγματος της Σιδηράς Ελπίδας, ήταν ένας άνδρας που θα εκτιμούσες ή θα μισούσες. Αν ήσουν σωστός και ευπρεπής η γνωριμία μαζί του θα ήταν κάτι ασήμαντο. Αν πάλι ήσουν στο λάθος δρόμο και με σκοτάδι στην καρδιά, καλύτερα οι δρόμοι σας ποτέ να μην συναντιόνταν.

«Σε μια και μοναδική αποκλειστικότητα! Το TV Κόρινθος κατάφερε το ακατόρθωτο! Θα βρεθεί εκεί που κανένα άλλο κανάλι δεν έχει πατήσει πόδι, μέσα στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο και θα έχει την τιμή να συνομιλήσει με τον Πλανητάρχη. Η συνομιλία θα γίνει με τους όρους που μας επέβαλε το State Department αλλά μπροστά σε μια τέτοια αποκλειστικότητα τα δέχεσαι...

Το ταξί σταμάτησε στην είσοδο του σταθμού. Την ώρα που άνοιγα την ομπρέλα και πατούσα το πόδι μου στην άσφαλτο , το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα. Εστίασα το βλέμμα μου μπας και μπορέσω να δω το όμορφο Βικτωριανό ρολόι του St. Pancras, αλλά ήταν αδύνατο. Η βροχή έπεφτε δυνατά κάνοντας με να κατεβάσω την ομπρέλα και να τρέξω να χωθώ στην...

Η παράξενη μέρα του Έκτορα ξεκίνησε με μια καταιγίδα. Αν και βγήκε προετοιμασμένος ακούγοντας τις προειδοποιήσεις της Π.Μ.Υ. ( Παγκόσμιας Μετεωρολογικής Υπηρεσίας) δεν περίμενε κάτι τέτοιο.

«Ξέρεις το όνομα μου, όχι την ιστορία μου» είπε άνδρας που στεκόταν μπροστά μου.

Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, έτσι λένε. Όχι όμως η δικιά μου. Είναι αμαρτία αυτό που λέω αλλά αλήθεια ντρέπομαι για αυτό που κάνω.

Από μικρό παιδί αγαπούσε τα βιβλία. Θα ήταν δεν θα ταν πέντε χρονών όταν ό παππούς του τον πήγε στο κλειστό δωμάτιο που δεν είχε μπει ποτέ. Εκεί είδε τους τοίχους γεμάτους με βιβλία. Χοντρά, λεπτά, με σκληρό δέσιμο ή μαλακά. Έμεινε με το στόμα ανοιχτό μπροστά σε εκείνο το θέαμα. Ο παππούς τότε πήρε ένα από τη θέση του και του το έδωσε....