ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ

Η σοφή γιαγιά μου, όταν με άκουγε πολλές φόρες να εύχομαι για πρόσωπο και καταστάσεις μου έλεγε «Πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να σου συμβεί και τότε αλίμονο σου»

Πολλές φορές παρακάλεσα να είχε δίκιο η γιαγιά μου αλλά πού… μέχρι σήμερα.

Από τη στιγμή που ανακάλυψα τα βιβλία και τις ταινίες με γοήτευσαν όλες εκείνες οι αστυνομικές περιπέτειες με τις ληστείες και του φόνους και ένα πανέξυπνο ντετέκτιβ που βρίσκεται πάντα στο κατάλληλο μέρος για να λύσει την υπόθεση.

«Μακάρι να ζούσα κάτι παρόμοιο» ευχόμουν πολλάκις. Και να που μου έτυχε να το ζήσω μεσοπέλαγα.

Πήρα νωρίς την άδεια και αποφάσισα από το να πάω στο νησί μου αεροπορικώς να το συνδυάσω με μια μικρή κρουαζιέρα στα υπόλοιπα νησιά. Μπήκα λοιπόν περιχαρής στο πλοίο ξέροντας ότι με περιμένει ένα τουλάχιστον τριήμερο ταξίδι. Κόσμος αρκετός, νεαροί κυρίως αλλά όλων των τάξεων. Καλά δεν είχαμε εφοπλιστές μαζί μας, αυτό θα με ξάφνιαζε.

Στο σαλόνι το πρώτο βράδυ την προσοχή μου τράβηξε ένας τριανταπεντάρης καλοντυμένος άνδρας που είχε πιάσει κουβέντα με τον καπετάνιο. Αυτό που με τράβηξε πάνω του ήταν τα μάτια του, που θύμιζαν αρπακτικό έτοιμο να επιτεθεί στο υποψήφιο θύμα του. Καμία σχέση με εκείνη τη νεαρή τουρίστρια με το σακίδιο που είχε πιάσει μια γωνιά στο κατάστρωμα. Φιλική και πρόσχαρη μοιράστηκε μια πίτα και λίγο ρακί μαζί μου καθώς ανταλλάσσαμε ιστορίες.

Και όσο καλά άρχισε το ταξίδι εκείνη τη βραδιά τόσο άσχημα εξελίχτηκε η επόμενη μέρα.

Από το δωμάτιο μου έλειπαν κάποια χρήματα και το δαχτυλίδι του παππού που συνήθιζα να φοράω μόνο εκτός δουλειάς. Ήμουν να σκάσω. Το ανέφερα στο πλήρωμα και έγινε διακριτικά μια έρευνα αλλά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι το βράδυ. Στο τραπέζι έπιασε το μάτι μου διάφορες αντιδράσεις και συζητήσεις και κατάλαβα πως και σε άλλους συνέβη το ίδιο με εμένα. Είχαμε που λέτε ένα ποντικό στο πλοίο. Ευκαιρία να βάλω μπρος το αστυνομικό μου δαιμόνιο και να τον ανακαλύψω. Από την υπερένταση και τα νεύρα δεν μίλησα εκείνη τη μέρα με την νέα μου φίλη την τουρίστρια, οπότε είπα να συνδυάσω με μεταμεσονύκτια βόλτα με μια κουβέντα.

 Η θέση της ήταν άδεια, μόνο τα πράγματα της ήταν εκεί. Απογοητεύτηκα και συνέχισα με βαριά καρδιά τη βόλτα μου μέχρι που παράξενες κουβέντες μου τράβηξαν την προσοχή και κάτι με έσπρωξε προς το μέρος που τις άκουσα. Εκεί είδα τον όμορφο νεαρό της πρώτης βραδιάς να τσακώνεται με κάποιον που είχε πλάτη σε μένα. Μιλούσε άσχημα και σε μια στιγμή σήκωσε το χέρι , το άλλο άτομο του το έπιασε και με ένα ελιγμό του χτύπησε το κεφάλι σε μια λαμαρίνα. Από το χτύπημα έχασε τον προσανατολισμό του και το κακό δεν άργησε να γίνει. Το πόδι του πιάστηκε σε ένα σχοινί και σε λίγο με μια κραυγή, που αμφιβάλω αν άκουσε κανείς άλλος, έπεσε στη θάλασσα εκεί που ήταν οι προπέλες. Τότε το άλλο άτομο γύρισε και αντίκρισα τη νεαρή κοπέλα. Έμεινα να την κοιτάω σαν χάνος και εκείνη εκμεταλλεύτηκε την απραξία μου για να το βάλει στα πόδια. Συνήλθα όμως γρήγορα και έτρεξα εκεί που σίγουρα θα πήγαινε, στα πράγματα της. Και εκεί την στρίμωξα για να μου πει τι έγινε και ποια ήταν πραγματικά.

Την έλεγαν Λέτα και εκείνον Στεφάν. Στην αρχή η σχέση τους ήταν ρόδινη αλλά τα προβλήματα τους οδήγησαν να στήσουν αυτή τη μηχανή στα πλοία που επιβιβαζόταν. Ο ένας έκανε τον τουρίστα και ο άλλος μπλεκόταν με τους αξιωματικούς για να έχει πρόσβαση στο κλειδί που ανοίγει όλες τις πόρτες. Το βράδυ, την ώρα του φαγητού, ο ένας το έδινε στον άλλο και εκείνος πήγαινε σε μερικά δωμάτια. Αν δεν τους έπαιρναν χαμπάρι θα το συνέχιζαν. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη καθώς κάποιος, εγώ όπως φαίνεται, κατάλαβε νωρίς την κλοπή και άρχισαν οι έρευνες. Όταν εκείνο το βράδυ εκείνη τον παρακάλεσε να σταματήσουν και να αφήσουν τις απατεωνιές εκείνος δεν τα πήρα καλά. Την απείλησε πως θα την καρφώσει και όταν βρουν τα κλοπιμαία στην τσάντα της θα πάει φυλακή. Όταν όμως εκείνη βρήκε το θάρρος να πει ότι αν το κάνει θα μιλήσει και θα τον πάρει μαζί της εκείνος απείλησε τη ζωή της. Τα υπόλοιπα έγιναν ενστικτωδώς.

Κάθισα και σκέφτηκε, σαν την Παπαρίζου, για να δω τι θα κάνω. Δεν κοιμήθηκα καλά αλλά μέχρι το μεσημέρι είχα μια λύση. Πήγα και βρήκα τη Λέτα και της εξήγησα.

Έχοντας ακόμα το κλειδί το βράδυ θα έμπαινε στο δωμάτιο του Στεφάν και θα άφηνε το κλοπιμαία και το κλειδί εκεί και δεν θα μιλούσε μέχρι να φτάσουν στο νησί.

Οι επόμενη μέρα ήταν γεμάτη από αναστατώσεις στο πλοίο και όταν είδα την αστυνομία να μας περιμένει στο επόμενο λιμάνι κατάλαβα.

Βγήκα με ανάμεικτα συναισθήματα αλλά με την σιγουριά ότι τα λόγια της γιαγιάς επαληθεύτηκαν.