ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ…. ΠΡΟΕΔΡΟΣ
«Σε μια και μοναδική αποκλειστικότητα! Το TV Κόρινθος κατάφερε το ακατόρθωτο! Θα βρεθεί εκεί που κανένα άλλο κανάλι δεν έχει πατήσει πόδι, μέσα στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο και θα έχει την τιμή να συνομιλήσει με τον Πλανητάρχη. Η συνομιλία θα γίνει με τους όρους που μας επέβαλε το State Department αλλά μπροστά σε μια τέτοια αποκλειστικότητα τα δέχεσαι όλα!»
Και έτσι εκείνη τη μουντή Δευτέρα το συνεργείο έστησε τα απαραίτητα στο μέρος που του υπέδειξαν και αφού έγινε διπλός και τριπλός έλεγχος άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. . Ένας άνδρας με γκριζαρισμένο μαλλί, καλοντυμένος και με ένα βλέμμα που έκανε τόσο τη δημοσιογράφο όσο και το υπόλοιπο συνεργείο να τα χάσουν. Ήταν ξένο αλλά ταυτόχρονα τόσο οικείο.
«Mr. President! Thank you for this great honor! »
Ο Πρόεδρος χαμογέλασε και έδωσε εντολή στην προσωπική του φρουρά να βγει έξω. Παρά τις αντιρρήσεις στο τέλος έμεινε μόνο το συνεργείο με εκείνον.
«Και τώρα μπορούμε να μιλήσουμε άνετα!» είπε εκείνος σε άπταιστα ελληνικά και χαμογελώντας κάθισε άνετα στην δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου.
«Κύριε Πρόεδρε! Μιλάτε άψογα την γλώσσα μας!» είπε με θαυμασμό η δημοσιογράφος
«Ναι καθότι η γενιά μου κρατάει από τα μέρη σας. Και αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που θέλησα να μιλήσω σε κάποιον από εκεί. Χάρηκα όταν πληροφορήθηκα ότι ο τόπος μου έχει δική του φωνή μέσω του θαυμαστού γυαλιού, της τηλεόρασης.»
«Είπατε τόπο σας; Κατάγεστε από την Κόρινθο κύριε Πρόεδρε;»
«Ναι, μπορώ να πω ότι γνωρίζω την πόλη αυτή πολύ καλά που θα έλεγε κανείς ότι εγώ την έχτισα.»
Γέλασαν και οι δυο, ο ένας αυθόρμητα ενώ η άλλη από αμηχανία. Δεν ήθελε να το πει αλλά κάνοντας έρευνα έμαθε ότι οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ο νέος Πρόεδρος των Η.Π.Α. ήταν λιγάκι περίεργος.
«Βλέπω ότι κάτι σας απασχολεί, αγαπητή μου. Μην φοβάστε, δεν τα έχω χάσει. Αν και μετά από όλα όσα έχω περάσει και το σοκ που βίωσα όταν βρέθηκα εδώ θα μπορούσε να μου έχει λασκάρει. Αλλά είμαι λογικότατος και ως παράδειγμα δες την πορεία μου. Όπως ξέρεις μπήκα την τελευταία στιγμή στις εκλογές για κυβερνήτης πριν πέντε χρόνια και μέσα σε αυτό το διάστημα χάρη στο ταλέντο μου κέρδισα συμμαχίες και βρέθηκα στη θέση του υποψήφιου εκπροσωπώντας το κόμμα μου. Αν και τελείως άγνωστος, με την κατάλληλη προεκλογική εκστρατεία κατάφερα το ακατόρθωτο! Πες μου θα τα έκανε όλα αυτά κάποιος τρελός; Δε νομίζω!»
«Να με συγχωρείτε κύριε Πρόεδρε αν οι λέξεις ή οι πράξεις μου σας προσέβαλαν. Δεν το είχα σκοπό. Η πορεία σας είναι παραπάνω από αξιόλογη και δεν υπάρχει κανείς που να την αμφισβητεί. Αλλά μιλάτε με γρίφους. Για να μην σας προσβάλω πάλι θα δώσω το λόγο σε σας.»
«Προς Θ... ναι πάντα κολάω σε αυτό. Παλιότερα είχαμε κάποιον στον οποίο απευθύναμε ικεσίες και προσευχές και γνωρίζαμε το όνομα του. Είχε πολλά προσωνύμια αλλά ένα όνομα. Τώρα λες Θεός και δεν ξέρεις ποιος είναι από πίσω. Και όσο και αν έψαξα άκουσα πολλά, αλλά δεν πείστηκα.
Τέλος πάντων εγώ θέλω να πω κάποια πράγματα στους κατοίκους της χώρας μου, γιατί αυτό ήταν κάποτε η Κόρινθος. Έκανα πολλά καλά αλλά της έφερα και συμφορές. Και όλα χάρη στην πανουργία μου, αυτή που ενώ τότε τιμωρούνταν από τους Θεούς τώρα με οδήγησε στον Προεδρικό θώκο.»
«Για πόσο παλιά μιλάμε; 30; 40;»
«Τι εννοείς;»
«Το 1930 ή το 1940 κύριε Πρόεδρε»
«Σίσυφος για σένα και τους συμπατριώτες σου. Κύριος Σίσυφος γιατί το Βασιλιάς δεν υφίσταται πλέον.»
«Χμ... κάτι μου λέει αυτό το όνομα. Από κάπου το ξέρω...»
«Σίγουρα θα έχεις ακούσει για τη γνωστή ιστορία με εκείνον που τιμωρήθηκε από τους Θεούς να σπρώχνει ένα βράχο σε ένα βουνό.»
«Μα ναι! Από το σχολείο! Ο γνωστός μύθος. Αλλά πού κολάει; Λόγω συνωνυμίας; Παραλληλισμός με περιστατικά της ζωής σας;»
«Ας πούμε. Το γεγονός είναι ότι έζησα ένα ζόρι και για κάποιο λόγο μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Έχοντας την θα την εκμεταλλευτώ όσο πάει. Έχω την υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά. Ότι όλο αυτό είναι μια ακόμα παγίδα, ένα παιχνίδι του μυαλού σταλμένο από τον Δια για να με τιμωρήσει και άλλο.»
«Ποιος να σας τιμωρήσει κύριε Πρ.. έ κύριε Σίσυφε θέλω να πω και γιατί; Πολιτικοί αντίπαλοι; Ή τρομοκράτες;»
«Δεν λες και τρομοκράτη το Δία! Ούτε ποτέ καπηλεύτηκα το θρόνο του Ολύμπου. Είχε δικό μου θρόνο και τα μυστικά που μου χάριζαν δώρα. Τώρα αυτά τα μυστικά μου χάρισαν αυτή τη θέση. Από Βασιλιάς Πρόεδρος δεν το λες και λίγο! Αλλά θα έχω μια πισινή γιατί όποιος παθαίνει μαθαίνει.
Αυτά μην τα γράψεις στην κάμερα. Ήταν κάτι που ήθελα να πω, μου το έβγαλες λόγω κοινής καταγωγής. Πάμε τώρα στην κανονική συνέντευξη που θα αφήσει για άλλη μια φορά τα πλήθη με το στόμα ανοιχτό!»