Γιατί γράφω ;

Μία ερώτηση γίνεται συχνά, στα άτομα που ασχολούνται με τη συγγραφή. Είναι κοινότοπη και μερικές φορές ξέρεις ήδη την απάντηση πριν στην πει ο άλλος. Αλλά πόσοι λόγοι μας οδηγούν σε αυτό το μοναχικό μονοπάτι;

"Γράφω για να μη με πνίξει το αγριεμένο ποτάμι που φουσκώνει μέσα μου. Γράφω για να δω, επιτέλους, μπρος στα μάτια μου από τι υλικό είμαι φτιαγμένος. Γράφω για να δώσω μορφή και υπόσταση σε όλες τις φωνές που μιλάνε μέσα μου. 

~ Γράφω για να μην έχει το απάνω χέρι η πραγματικότητα. Γράφω για να δώσω στον κόσμο τη μορφή των ονείρων μου. Γράφω για να ξορκίσω τους εφιάλτες που με κρατάνε τις νύχτες ξάγρυπνο. 

~ Γράφω γιατί δεν μπορώ να ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί και να πηγαίνω στην ώρα μου για δουλειά. Γράφω γιατί μ' αρέσει να δουλεύω φορώντας τις πιτζάμες μου ή να μένω όλη τη μέρα γυμνός φωνάζοντας στίχους στον φωταγωγό. Γράφω γιατί ερωτεύτηκα τον ήχο μιας γραφομηχανής, που μου χαρίσανε όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών. 

~ Γράφω για την αθανασία. Για να κερδίσω εγώ τη μάχη με τον χρόνο, κι όχι εκείνος. Γράφω για να μην έχει την τελευταία λέξη ο θάνατος. Γράφω για ν' αδειάσω την ψυχή μου, να 'ρθεί ο Χάρος και να μη βρει παρά ένα σακί γεμάτο κόκαλα να πάρει. 

~ Γράφω για να πάρω εκδίκηση από τη ζωή. Για να πάρω εκδίκηση από τον θάνατο. Για να πάρω εκδίκηση από τον Θεό. 

~ Γράφω για όλα τα κορίτσια που δεν φίλησα. Για όλα τα στήθη που δεν άγγιξα. Για όλα τα ταξίδια που δεν έκανα. Γράφω για όλους τους δρόμους που δεν περπάτησα, για όλες τις θάλασσες που δεν κολύμπησα, για όλα τα σύννεφα που δεν κοίταξα. 

~ Γράφω για ν' αναγνωριστώ με τους ομοίους μου, για να συναντηθώ με τους αδελφούς μου, για να κοιτάξω στα μάτια τους συναθλητές μου. Γράφω για να κάνω καινούργιους φίλους και για να γνωρίσω αγνώστους. 

~ Γράφω για να αισθανθώ, ας είναι για μια στιγμή, τη σκιά της φήμης να χαϊδεύει απαλά το μάγουλό μου. Γράφω για ν' ακούσω μια μέρα έναν άγνωστο να μου λέει «Μου αρέσουν πολύ τα κείμενα σας». Γράφω για να με ρωτήσουν σε κάποια εκδήλωση «Είστε ο Θόδωρος Παπατσιφλικιώτης;». 

~ Γράφω γιατί ο κόσμος ολόκληρος κρέμεται από μια λέξη μου, από μια φράση μου, από μια πρωτότυπη ομοιοκαταληξία. Γράφω γιατί η σωτηρία του κόσμου θα έρθει από τις άκρες των δακτύλων μου. Γράφω γιατί κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό το κερατένιο επάγγελμα. 

~ Γράφω για να μη μ' έχει του χεριού της η μοναξιά. 

~ Γράφω για να μ' ερωτευτεί η γυναίκα που αγαπώ. Γράφω για να μ' ερωτευτούν όλες οι γυναίκες. Γράφω για να μη σταματήσω να ερωτεύομαι. 

~ Γράφω για να γίνω πλούσιος. Για ν' ακριβοπληρώνουνε τα περιοδικά για μια συνέντευξή μου. Για να μου ζητάνε άρθρα, να μου αναθέτουν στήλες, να μου παραγγέλνουν κείμενα, και να πληρώνομαι αδρά. 

~ Γράφω για να δώσω το σύνθημα της επανάστασης, για να ανάψω το φιτίλι της καταστροφής, για να σπείρω τον σπόρο της δημιουργίας. Γράφω για να μην ξεχαστούν λόγια και πράξεις θαυμαστά ανθρώπων και θεών. 

~ Γράφω για να βάλω σε τάξη γύρω μου τα αντικείμενα, τα γεγονότα, τις πράξεις, τα συναισθήματα. Για να λάβει το καθετί τη θέση που του αρμόζει, το νόημα που απαιτεί. 

~ Γράφω για να αποτυπώσω την πραγματικότητα τέτοια ακριβώς που είναι. Για να καταγράψω την αλήθεια που βλέπω γύρω μου. Για να σώσω τον κόσμο από τη λήθη και την παρανόηση. Γράφω για να περνάνε ευχάριστα οι ώρες της αναμονής. 

~ Γράφω για να εκτεθώ, για να γυμνώσω την καρδιά μου και να τη δείξω όπως είναι. Γράφω για την ηδονή και το ρίσκο, για το ρίγος αυτής της έκθεσης. 

~ Γράφω για να πιάνω χώρο, για να κάνω ντόρο, για ν' ακουστώ πιο δυνατά. 

~ Γράφω για να δώσω φωνή και πρόσωπο στους αόρατους, σ' όλους εκείνους που η ζωή τούς έχει σπρώξει στο περιθώριο και τους έχει ξεχάσει εκεί. 

~ Γράφω γιατί ο Θεός έχει πεθάνει και κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του και ν' αναλάβει τον ρόλο τού δημιουργού, τον ρόλο τού ηθικού αναμορφωτή, τον ρόλο τού τιμωρού. 

~ Γράφω γιατί δεν μπορώ να μιλήσω. 

~ Γράφω γιατί υπάρχει ένας ουρανός που με διαβάζει, ένα αφτί που με ακούει."

Αν κάποια ή όλα από τα παραπάνω σου ταιριάζουν, αναγνώστη/επισκέπτη , τότε είμαστε στο ίδιο μονοπάτι. Βαδίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο με τον κρυφό πόθο ότι οι λέξεις μας θα βρουν την ανταπόκριση και τα κείμενα μας θα μείνουν όταν εμείς θα έχουμε φύγει.

«Come l' uom s' etterna». Ο Δάντης το έμαθε από τον Βιργίλιο - και το έμαθε ομολογουμένως πολύ καλά. Ο Καζαντζάκης με τη σειρά του παραδέχεται συχνά πως είναι από τον Δάντη που διδάχθηκε το μέγιστο μάθημα που ένας ποιητής μπορεί να διδάξει σε έναν άλλο, πώς ο άνθρωπος -δια της γραφής- γίνεται αθάνατος. Γιατί η γραφή έχει τη μαγική δύναμη να εκτείνεται πέραν της φυσικής ύπαρξης του ανθρώπου και να προσφέρει διάρκεια αιώνων σε ό,τι ο δημιουργός έχει για πιο πολύτιμο· και είναι τούτη η αντοχή στον χρόνο ακριβώς που για χιλιετίες αναζήτησαν οι ορδές των συγγραφέων που συνωστίζονταν (και διαγκωνίζονταν, κάποιες φορές) μπροστά στην πηγή της αθανασίας προσφέροντας το έργο που -με κόπο και με θυσίες- δημιούργησαν προκειμένου να αξιωθούν μια στάλα από τη δροσιά της. Μάταια οι περισσότεροι...