Η ΑΚΑΛΕΣΤΗ ΝΕΡΑΙΔΑ
Αυτό παραπήγαινε! Σήμερα θα ξεπερνούσε τον εαυτό της. Θα άφηνε πίσω την ντροπή και τους ενδοιασμούς και θα πήγαινε.
Είχε κρυφακούσει για άλλη μια φορά τις τρεις αντιπαθητικές της συναδέλφους, τη Φλώρα, τη Δώρα και εκείνη την κοντή τη Μαριγούλα με τη φωνή σαν καραμούζα, να μιλάνε στο Viber με την Βασίλισσα Βεατρίκη και να δηλώνουν κολακευμένες από την πρόσκληση.
Κάτι που εκείνη ποτέ δεν έλαβε, για ακόμα μια φορά. Έχουν περάσει ένας Θεός ξέρει πόσα χρόνια από την τελευταία φόρα που κάποιος την κάλεσε σε ένα event και εκείνο ήταν κηδεία. Μα σε κηδεία! Tres banale! Έχουν γίνει τόσα και τόσα happening, με όλα τα πρώτα ονόματα του θνητού και αθανάτου κόσμου, αλλά κανείς δεν καταδέχτηκε να της στείλει έστω ένα invitation ηλεκτρονικό. Έβλεπε μετά τις φωτογραφίες που ανέβαζαν οι άλλες οι αντιπαθητικές στα social media και άναβε και κόρωνε. Τρία laptop άλλαξε γιατί μέσα στα νεύρα της οι μαγικές πράσινες φλόγες της ήταν ανεξέλεγκτες.
Αλλά σήμερα θα πήγαινε ακόμα και ακάλεστη. Σε τούτα τα βαφτίσια δεν θα έλειπε. Όλη η αφρόκρεμα θα βρισκόταν εκεί. Πρίγκιπες, Δούκες, Celebrities, ακουγόταν ότι θα τραγουδούσε και η Adele για χάρη της μικρής. Σίγα μην το έχανε!
Έβαλε τα καλά της, αγορασμένα για μια τέτοια περίσταση και πάντα σε ετοιμότητα, με ασορτί παπούτσια και αξεσουάρ. Ξεσκόνισε το μαγικό της ραβδί και φρεσκάρισε στη μνήμη της τα απαραίτητα ξόρκια, αν τα πράγματα ξεφύγουν. Και με τις τρεις εκείνες αντιπαθητικές εκεί ήταν σίγουρη ότι θα ξέφευγαν.
Ο μικρός της φίλος, εκείνο το κοράκι που είχε χρόνια συντροφιά και της έφερνε την πρωινή αλληλογραφία, πέταξε και κάθισε στον ώμο της έτοιμος να πάει όπου και εκείνη.
Σκέφτηκε να πάει πετώντας αλλά ξέροντας τα ποσοστά ρίπων στην ατμόσφαιρα προτίμησε το ταξί.
-Μια από τις καλές σας κούρσες με όσο γίνεται λιγότερο αγενή οδηγό παρακαλώ!
Ο προηγούμενος αγενής είχε καταλήξει στη μικρή της λίμνη και κρώαζε εκνευριστικά εδώ και βδομάδες.
-Ωραία. Στον οίκο της Μαλέφισεντ. Σε πόση ώρα; Τέλεια!
Ήταν σίγουρη πως κάτι είχε ξεχάσει, αλλά μόνο όταν είδε την έκφραση του οδηγού το θυμήθηκε. Κοίταξε το κοράκι και αφού το έκανε τόσο μικρό ώστε να χωράει στην τσέπη της πανάκριβης μαγικής της ρόμπας, μπήκε σαν κυρία στο πίσω κάθισμα.
Σκεφτόταν τα μούτρα όλων εκείνων που θα την έβλεπαν σαν φάντη μπαστούνι μπροστά τους και ένα σατανικό χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του.
Αν σήμερα δεν τους έκανε να αλλάξουν γνώμη ούτε ένας λόχος Τρόλλ, αληθινών ή όχι, δεν θα τους έσωζε από την οργή της...