Ο Δράκος έφτασε

Οι καβαλάρηδες έφτασαν εκείνο το βράδυ λίγο πριν κλείσουν οι πύλες. Τα πρόσωπα τους ήταν κουρασμένα και τα ζώα τους κινούνταν με δυσκολία. Ο Άρχοντας του πύργου κατέβηκε να τους προϋπαντήσει με το γνωστό υπερήφανο και υπεροπτικό του ύφος. Βλέποντας όμως το λάβαρο που κρατούσε ο πρώτος καβαλάρης, έναν κόκκινο δράκο με ανοιγμένα φτερά έτοιμο να πετάξει, έχασε το χρώμα του.

Γονάτισε χωρίς να το νοιάζει που λέρωνε το ακριβό του χιτώνα.

-Ο πύργος μου δικός σας. Είπε με τρεμάμενη φωνή.

Χωρίς να απαντήσει ο δεύτερος καβαλάρης τον έπιασε από τον ώμο και τον ανάγκασε να σηκωθεί. Το πρόσωπο του αντίκρισε αυτό ενός άνδρα που είχε ζήσει πολλές μάχες και που τίποτα δεν θα το τρόμαζε. Ήταν αυτός που ένιωθε τρόμο κοιτάζοντας τον.

-Οι άνδρες μου πεινάνε και είναι κουρασμένοι. Το ίδιο και τα άλογα μας. Φρόντισε τους και οδήγησε με στην μεγάλη αίθουσα.

Έσκυψε το κεφάλι με δουλοπρέπεια. Η μεγάλη καταγωγή και τα πλούτη δεν θα τον έσωζαν από το μένος του άνδρα που είχε μπροστά του αν δεν έκανε ότι του ζητούσε. Φώναξε και διέταξε τους υπηρέτες να φροντίσουν του καβαλάρηδες και τα άλογά τους ενώ ο ίδιος οδήγησε τον πολέμαρχο στη μεγάλη αίθουσα του πύργου. Το αναμμένο τζάκι ζέσταινε το δωμάτιο όσο μπορούσε και τα σκυλιά που ήταν ξαπλωμένα μπροστά του μόλις ο άνδρας μπήκε μέσα, σαν από ένστικτο, σηκώθηκαν και απομακρύνθηκαν στην πιο σκοτεινή γωνία. Ο άνδρας έβγαλε το σπαθί και κάθισε στη καρέκλα που μέχρι πριν λίγο καθόταν ο Άρχοντας.

Θέλοντας να τον καλοπιάσει πρόσταξε να του φέρουν το χρυσό του κύπελλο γεμάτο με το καλύτερο κρασί και του το πρόσφερε ο ίδιος. Το ήπιε μονορούφι και το επέστρεψε ικανοποιημένος.

-Βλέπω δεν ξεχνάς τα έθιμα του τόπου σου. Κάτι είναι και αυτό.

-Γεννήθηκα εδώ, Άρχοντα μου. Πως μπορώ να μην ξέρω.

-Ξέρεις αλλά ξεχνάς. Το χρήμα και η δύναμη σας κάνει να ξεχνάτε. Αλλά είμαι εδώ για να το αλλάξω.

-Δηλαδή;

-Από σήμερα ο πύργος και η περιουσία σου ανήκει στο Τάγμα. Μέχρι αύριο θέλω να έχεις φύγει μαζί με τη γυναίκα σου!

-Γιατί; Είναι άδικο!

-Άδικα είναι αυτά που κάνατε στο λαό μου τόσα χρόνια! Αλλά τώρα γύρισα και τα πράγματα θα αλλάξουν με το καλό ή με το άσχημο!

Είπε και τράβηξε το σπαθί από το θηκάρι του. Η νύχτα δεν άρχιζε καλά. Ο Δράκος ήρθε και θα του έπαιρνε τα πάντα.

Αφιερώνω αυτό το κείμενο στον ήρωα που ενέπνευσε το Μπραμ Στόκερ για να δημιουργήσει το Θρυλικό του Βρικόλακα, Βλάντ ΙΙ Τσέπες( Ανασκολοπιστής)