ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ

Το καράβι έδεσε στο μικρό λιμανάκι του νησιού. Οι δέκα τυχεροί νικητές του διαγωνισμού «Ζήσε σαν εκατομμυριούχος» κατεβαίνουν γεμάτοι χαρά ενώ τις αποσκευές τους ανάλαβαν να κουβαλήσουν οι σκουρόχρωμοι αμίλητοι βαστάζοι. Γελαστοί και απολαμβάνοντας κάθε στιγμή που ζούσαν τα άτομα πλησίασαν στην μεγάλη ξύλινη πλατφόρμα που ένας μεσήλικας ντυμένος σαν μπάτλερ βρετανικής σειράς εποχής τους περίμενε. Τους υποδέχτηκε με ένα νεύμα του κεφαλιού.

«Αξιότιμοι επισκέπτες, εκ μέρους του ιδιοκτήτη του Νησιού Αμαλντικοάντο σας καλωσορίζω! Για τις επόμενες δέκα μέρες θα απολαύσετε τις ανέσεις που μπορούμε να σας προσφέρουμε και πιστέψτε με είναι πάρα πολλές. Θα δοκιμάσετε τα εκλεκτότερα φαγητά και ποτά τόσο της Καραϊβικής όσο και ολόκληρου του κόσμου. Θα χαρείτε όσα επιθυμείτε και θα ζήσετε όπως πιστεύετε ότι μπορεί να ζει ένας εκατομμυριούχος. Την τελευταία βραδιά ο ιδιοκτήτης και η οικογένεια του θα οργανώσουν μια δεξίωση προς τιμήν σας και φεύγοντας θα πάρετε μαζί σας εκτός από αναμνήσεις και από ένα μοναδικό δώρο. Το όνομα μου είναι Αρμάντο και θα είμαι εδώ για να πραγματοποιήσω κάθε σας επιθυμία»

-Ο ιδιοκτήτης που είναι; Γιατί μας σνομπάρει τόσο; Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ να μας προϋπαντήσει;

Ρώτησε ο γεροδεμένος Τεξανός με αυθάδεια και στο τέλος έφτυσε περήφανα στο έδαφος.

«Ο κύριος μου σας ζητά συγνώμη αλλά λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων βρίσκεται στα ενδότερα της χώρας. Θα γυρίσει σίγουρα μέσα στις επόμενες ημέρες.»

Χωρίς άλλη απορία και με μεγάλη ανυπομονησία οι δέκα νικητές τακτοποιήθηκαν στα πολυτελή δωμάτια τους, δόθηκε στον καθένα ένας υπηρέτης για να είναι πάντα διαθέσιμος και ξεκίνησαν οι μέρες απόλαυσης.

Κάποιοι φάνηκαν πιο συγκρατημένοι και αρκέστηκαν στο να απολάυσουν όλες τα πλουσιοπάροχα αγαθά που τους δόθηκαν. Κάποιοι ξέφυγαν λίγο παραπάνω προκαλώντας κάποιες ζημιές και ημικρανίες στον πάντα πρόθυμο Αρμάντο. Κάποιοι τέλος ξέφυγαν τελείως και δεν δίστασαν να παρεκτραπούν και να εκμεταλλευτούν ερωτικά τους ανθρώπους που τους υπηρετούσαν, απειλώντας τους πως αν δεν υπέκυπταν στα γούστα και τις ορέξεις τους θα απαιτούσαν την απόλυση τους. Κάποιοι μάλιστα δεν δίστασαν να τους χτυπήσουν «μέσα στο πάθος» όπως δήλωσαν.

Οι μέρες περνούσαν αλλά κανείς από την οικογένεια του ιδιοκτήτη δεν έκανε την εμφάνιση του. Υπήρχαν οι περίεργοι που άρχισαν τις ερωτήσεις και οι οξύθυμοι που τις απαίτησαν. Το επόμενο πρωί μια οξεία δηλητηρίαση τους κράτησε στο κρεβάτι και δυστυχώς για εκείνους δεν πρόλαβαν να πάρουν τις απαντήσεις τους.

Οι μέρες της καλοπέρασης έφτασαν στο τέλος τους και η βραδιά του πάρτι έφτασε. Όλοι ντύθηκαν όπως πίστευαν πιο κατάλληλα και όταν νύχτωσε βρέθηκαν στην πίσω αυλή που είχε διαμορφωθεί κατάλληλα. Το μόνο άσχημο στην όλη εκδήλωση ήταν ότι τοποθετήθηκε στα όρια του νεκροταφείου του νησιού.

Την ώρα που είχε συμφωνηθεί ο Αρμάντο ανακοίνωσε την άφιξη του κυρίου του. Όλοι έστρεψαν το βλέμμα στην πόρτα, αλλά δεν εμφανίστηκε κανείς.

«Στα χρόνια μου οι φιλοξενούμενοι σεβόταν τον χώρο που τους στέγαζε» ακούστηκε μια βαριά φωνή που λες και ερχόταν από παντού «Κάθε τι στον Οίκο του ιδιοκτήτη ήταν ιερό, έμψυχο ή άψυχο. Όταν το έπαιρνες του φερόσουν σαν να ήταν δικό σου.»

Ένας φόβος, σαν την νυχτερινή ομίχλη που εισέβαλε από την μεριά του νεκροταφείου και κύκλωσε την αυλή, έκανε τις τρίχες τους να σηκωθούν.

« Κι εσείς, άφρονες και ανίδεοι νεανίσκοι! Σας χαρίζεται η αφθονία που δεν είχατε ποτέ ονειρευτεί και φέρεστε σαν γουρούνια, σαν κτήνη. Ε έτσι θα ζήσετε για την υπόλοιπη άθλια ζωή σας. Τέρατα που θα με υπηρετείτε μέχρι να σας βαρεθώ και να τελειώσω το μαρτύριο σας. Όσοι όμως σεβαστήκατε τον Οίκο μου θα φύγετε, χωρίς να θυμάστε αυτή τη θλιβερή βραδιά.»

Το Νησί των Καταραμένων δεν συγχωρεί και δεν λυπάται κανέναν...